مقدمه

فلامنکو علیرغم  آنچه که بسیاری می پندارند،تنها مجموعه ای از ویژگی های خاص در ساختار فیزیکی گیتار نمی باشد

،بلکه این ویژگی ها تنها یک جنبه کوچک از فلامنکو هستند . در یک نگاه کلی فلامنکو شیوه گیتار نوازی سنتی اسپانیاست

که ریشه در اعماق قرن ها تغییر و تحول و تکامل دارد . وجوه تفاوت و تمایز میان این شیوه گیتار نوازی اسپانیایی با شیوه

نوازندگی کلاسیک آنقدر زیادند که شاید مشترکات آنها به چشم نیایند.بسیاری از تاریخ شناسان فلامنکو،اصالت فلامنکو را

همراهی با آوازهای کولی ها می پندارند که این آوازها  روایتگر دردها،شنکجه های روحی و جسمی،آرزو و امید،عشق و

نفرت،شادی و ماتم این مردم سرگردان و رنج کشیده بودند.

جالب است بدانید که در یک مقایسه عمومی می توان  چند شباهت ساختاری اساسی را میان فلامنکو و موسیقی سنتی ایران پیدا نمود:

1)سرشار بودن  از احساس و عرفان و نیز درونی بودن مفاهیم.

2)وجود عنصری به نام آواز بعنوان محور اصلی.

3)خود جوش بودن و وابستگی به بداهه نوازی.

4)شیوه آموزشی سینه به سینه و نسل به نسل.

5)عدم وابستگی به نت نویسی و نیز غیر قابل انتقال بودن احساس و حالات آهنگها بطور کامل به زبان نت.

6)جای نگرفتن  برخی از ریتم ها  و گام ها در الگوهای بین المللی میزان و گام.

7)وجود تقسیم بندی هایی به نام توکه که در فلامنکو کاربردی تقریبا نظیر دستگاه ها و مقامات موسیقی سنتی ایران دارند.

متاسفانه تکنیک ها و شیوه های نوازندگی فلامنکو تا حد زیادی محرمانه بوده و شگردهای اساتید بحساب می آیند.از این

حتی در خوداسپانیا هم دسترسی  به اساتیدی که نسبت به تدریس فلامنکو رغبت نشان داده و صلاحیت آموزش داشته

باشد برای علاقه مندان دشوار است.

نوشته:محمد رضا نوائی نژاد